Overloopincontinentie

Overloopincontinentie is een vorm van urineverlies waarbij de blaas niet leeg geraakt maar quasi vol blijft. Omdat de blaas helemaal vol is en er werkelijk geen druppel meer bij kan, zal bij elke druppel die er bij komt vanuit de nieren er toch urineverlies zijn aan de andere kant van de blaas: met name aan de plasbuis.
Met andere woorden: de blaas is vol en kan niet meer voller maar er wordt toch nog urine bijgemaakt. Net alsof je een emmer zou vullen druppel per druppel: eens de emmer vol zal hij ook over gaan lopen.

Bij mannen heb je vaak overloopincontinentie door vergroting van de prostaat. In het begin zal de patiënt niet volledig leeg plassen, je bouwt residu op. Dit residu wordt groter en groter en na een tijdje plas je nog enkele druppeltjes en heb je een enorm groot residu. Soms, als het langzaam gaat, gaat het eerder pijnloos. Vaak treedt dit eerder snel op en krijg je een pijnlijke retentie.

Bij vrouwen is de oorzaak niet zozeer obstructie maar vermindering van de contractiliteit van de blaas die verloren gaat. Men noemt dit een atone blaas. Langzaamaan bouw je residu op, vaak gaat dit gepaard met infecties, en na een tijdje ga je ook naar echte overloopincontinentie evolueren.