Incontinentiemateriaal
of opvangmateriaal voor urineverlies
Opvangmateriaal, en hiermee bedoelen we inlegkruisjes en pampers, worden veel gebruikt bij incontinentie.
Het is eigenlijk alleen aanvaardbaar als er geen kinesitherapie kan gebeuren, een operatie niet mogelijk is en medicatie niet helpt.
Bij heel licht en occasioneel verlies kan een inlegkruisje tijdelijk een uitweg bieden. Je kan dan eigenlijk toch maar beter bekkenbodemoefeningen volgen bij een gespecialiseerde kinesist.
Behandeling voor urineverlies?
Nog al te vaak denken mensen dat er geen oplossing is voor ongewenst urineverlies en wordt er jarenlang incontinentiemateriaal gebruikt. Bepaalde reclameboodschappen laten ook uitschijnen dat een pamper een elegante oplossing is en dat het zo nu eenmaal hoort in elke situatie. Voor je incontinentiemateriaal kiest of aangeboden krijgt, kan je beter eens bij de uroloog langsgaan. De uroloog tracht je van het urineverlies af te helpen.
Enkel in situaties waarbij behandeling van de oorzaak niet kan, of een onaanvaardbaar risico inhoudt, is het langdurig gebruik van incontinentiemateriaal aangewezen.
Terugbetaling incontinentie-materiaal
Als incontinentiemateriaal onvermijdelijk is, kan je in Vlaanderen en in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest een aanvraag doen voor een forfaitaire terugbetaling van het incontinentiemateriaal bij de overheid met een formulier. Elke arts die zicht heeft op de problemen mag dit formulier invullen. Dus ook de huisarts. Voorheen moest dergelijk formulier ingevuld door een uroloog. Nog altijd komen mensen met de vraag voor een attest voor ‘pampers’ zonder te vragen naar een echte oplossing. ‘Graag enkel het papier handtekenen’
Gezien een uroloog eerst probeert incontinentie te behandelen alvorens de handdoek in de ring te gooien geeft dit nogal eens spanning. De uroloog wil de oorzaak van de incontinentie achterhalen (en moet dit om het formulier naar waarheid te kunnen invullen). Eénmaal inzicht in de oorzaak kan de uroloog meestal ook een behandeling voorstellen. Dat is zijn beroep. Als er dan een ‘patiënt’ komt die enkel een attest wil om het probleem te bestendigen is dit voor de uroloog onaangenaam. Het is alsof je tegen de brandweer zou zeggen ‘laat het hier maar afbranden, we gaan wel ergens anders wonen. Maar wil u wel een attest schrijven voor onze verzekering’.
Meestal komt dit misverstand omdat de patiënt of zijn omgeving niet weet of gelooft dat er een behandeling bestaat voor de incontinentie. Men denkt dat incontinentiemateriaal de enige oplossing is.